Iconisch fietsen tussen Parijs en Mont Saint Michel
Veloscenie, de naam van de fietsroute die voert van de Franse hoofdstad Parijs met al zijn beroemde hoogtepunten, naar de Franse kust met de al even iconische Mont Saint Michel.
Onderweg kom je door Versailles met zijn reusachtige paleis, door Chartres met de fantastische kathedraal, door vele andere bezienswaardige plaatsen en niet te vergeten door het vriendelijk glooiende landschap van Normandië.
De Veloscenie is 500 kilometer fietsplezier, volgestouwd met hoogtepunten. Een geweldige ervaring voor elke fietser.
Lees en bekijk hier onze ervaringen op de
Op de fiets door Parijs
Langzaam boemelt onze trein het immense Gare du Nord binnen, een laatste maal piepen de remmen en dan zwaaien de deuren open. Op het perron galmt de staionshal. Naarmate we dichter bij de uitgang komen het bijna voelbare geluid van de straten van Parijs.
De stationshal uit, helm op, opstappen, de eerste onzekere meters op de fiets, aansluiten op de Boulevard de Magenta en daar gaan we…
Boulevard de Strassbourg, Boulevard de Sebastopol, langs het Centre Pompidu, over het Ile de la Cite, de Notre Dame, het Pantheon, door het Quartier Latin, steeds verder in de richting van Montparnasse en de Coulee Verte…
Onderweg kom je door Versailles met zijn reusachtige paleis, door Chartres met de fantastische kathedraal, door vele andere bezienswaardige plaatsen en niet te vergeten door het vriendelijk glooiende landschap van Normandië.
De Veloscenie is 500 kilometer fietsplezier, volgestouwd met hoogtepunten. Een geweldige ervaring voor elke fietser.
Lees en bekijk hier onze ervaringen op de
Veloscenie tussen Parijs en Mont Saint Michel.
Op de fiets door Parijs
Langzaam boemelt onze trein het immense Gare du Nord binnen, een laatste maal piepen de remmen en dan zwaaien de deuren open. Op het perron galmt de staionshal. Naarmate we dichter bij de uitgang komen het bijna voelbare geluid van de straten van Parijs.
De stationshal uit, helm op, opstappen, de eerste onzekere meters op de fiets, aansluiten op de Boulevard de Magenta en daar gaan we…
Boulevard de Strassbourg, Boulevard de Sebastopol, langs het Centre Pompidu, over het Ile de la Cite, de Notre Dame, het Pantheon, door het Quartier Latin, steeds verder in de richting van Montparnasse en de Coulee Verte…
Deel pagina via...
We hebben thuis aardig wat tijd gestoken in de route door Parijs en daardoor fietsen we nu bijna uitsluitend op fietspaden en autovrije wegen.
Het geeft tijd om even bij de Notre Dame en het Pantheon te kijken en koffie te drinken op een mooi pleintje in het Quartier Latin.
In de buurt van Gare Montparnasse is het aansluiten op de Coulee Verte in de richting van Versailles. Aanvankelijk is het wat puzzelen om de corridor goed te volgen maar met wat moeite en wat hulp van de navigatie op het fietsstuur kronkelen we Parijs uit.
Het was spannend, adembenemend, een onvergetelijke ervaring…
Versailles wacht op ons in de late middagzon. Een door bomen omzoomde laan voert in de richting van het chateau. De eerste blik op het kasteel is er één van ongeloof. Ongeloof over de omvang, het goud, de tuinen, het plein, over alles. Het gehele complex kan alleen beschreven worden in de overtreffende trap, maar eigenlijk is elke beschrijving gedoemd te mislukken. De woorden zijn te dun om de indrukken te beschrijven.
We slapen in een leuk, klein hotel vlakbij het paleis en met de terrasjes en restaurantjes van Versailles om de hoek. De fietsen staan veilig in de tuin van het hotel en wij vleien ons in de armen van Morpheus om de indrukken van de dag te verwerken en nieuwe energie op te doen voor de dag van morgen…
Het geeft tijd om even bij de Notre Dame en het Pantheon te kijken en koffie te drinken op een mooi pleintje in het Quartier Latin.
In de buurt van Gare Montparnasse is het aansluiten op de Coulee Verte in de richting van Versailles. Aanvankelijk is het wat puzzelen om de corridor goed te volgen maar met wat moeite en wat hulp van de navigatie op het fietsstuur kronkelen we Parijs uit.
Het was spannend, adembenemend, een onvergetelijke ervaring…
Versailles wacht op ons in de late middagzon. Een door bomen omzoomde laan voert in de richting van het chateau. De eerste blik op het kasteel is er één van ongeloof. Ongeloof over de omvang, het goud, de tuinen, het plein, over alles. Het gehele complex kan alleen beschreven worden in de overtreffende trap, maar eigenlijk is elke beschrijving gedoemd te mislukken. De woorden zijn te dun om de indrukken te beschrijven.
We slapen in een leuk, klein hotel vlakbij het paleis en met de terrasjes en restaurantjes van Versailles om de hoek. De fietsen staan veilig in de tuin van het hotel en wij vleien ons in de armen van Morpheus om de indrukken van de dag te verwerken en nieuwe energie op te doen voor de dag van morgen…
Verwarrende richtingbordjes, moeilijk te vinden richtingbordjes en tenslotte helemaal geen bordjes meer. En tot overmaat van ramp gaat de blauwe navigatie-lijn op onze telefoon in een richting waar zich geen enkel pad bevindt. In een Frans dorpje, ergens tussen Versailles en Rambouillet komt onze fietstocht (tanden)knarsend tot stilstand.
Rondfietsen, zoeken, proberen, het levert allemaal niets op. Uiteindelijk markeren we op de elektronische kaart een punt verderop waarvan we zeker weten dat de navigatie-lijn zich daar weer op een fietsbaar pad bevindt en navigeren vervolgens naar dat punt. De weg stijgt, de stemming daalt.
Een half uur later zijn we bij onze markering en klampen ons vast aan de blauwe lijn. Even plotseling als ze verdwenen verschijnen ook de richtingbordjes weer. Mooier nog, de bordjes en de blauwe navigatie-lijn zijn het overal roerend met elkaar eens.
Zonder verdere incidenten gaat het naar Rambouillet, waar we een leuke avond hebben en ons voorbereiden op de etappe naar Chartres.
De
De volgende ochtend nemen we met enige tegenzin afscheid van Chartres en zijn indrukwekkende kathedraal. Chartres is mooi, maar de omgeving van Chartres staat bekend als de minst mooie van de Veloscenie en we kunnen dit beamen. De kilometers vlakbij Chartres hebben weliswaar het karakter van een ‘voie verte’ maar op de kilometers daarbuiten is weinig te genieten. Het land is vlak, de wegen zijn recht, er wordt vaak op (rustige) of langs (drukkere) wegen gefietst. Tot het Proust-stadje Illiers-Combray is er weinig te genieten, kilometers maken. Stoempen en doorstampen…
Na het slaperige stadje wordt de omgeving en het fietsen mooier. Het landschap wordt vriendelijker en gaat glooien, de paadjes worden kleiner en gaan kronkelen. Door het groen gaat het in de richting van Nogent-le-Rotrou, een wat on-frans ‘stadje’ met een kasteel en voldoende restaurants en terrasjes.
De mooie kilometers rijgen zich ook de volgende dag aaneen, op weg naar Alençon.
Vogels fluiten ons na, koeien staren ons al grazend meewarig aan, eekhoorns vluchten snel voor ons uit de boom in, we zien een vos tussen het koren scharrelen. Dit deel van de route voert over een oude spoorlijn die nu als fietspad in gebruik is. Regelmatig duiken oude stations en andere overblijfselen van het treinverleden op.
Alençon valt ons een klein beetje tegen. Misschien zijn we een beetje verwend en verbleekt de charme van het stadje enigszins bij de allure van Parijs, Versailles en Chartres.
Rondfietsen, zoeken, proberen, het levert allemaal niets op. Uiteindelijk markeren we op de elektronische kaart een punt verderop waarvan we zeker weten dat de navigatie-lijn zich daar weer op een fietsbaar pad bevindt en navigeren vervolgens naar dat punt. De weg stijgt, de stemming daalt.
Een half uur later zijn we bij onze markering en klampen ons vast aan de blauwe lijn. Even plotseling als ze verdwenen verschijnen ook de richtingbordjes weer. Mooier nog, de bordjes en de blauwe navigatie-lijn zijn het overal roerend met elkaar eens.
Zonder verdere incidenten gaat het naar Rambouillet, waar we een leuke avond hebben en ons voorbereiden op de etappe naar Chartres.
De
fietsroute naar Chartres
is niet de mooiste van de Veloscenie maar de plaats Chartres maakt veel goed. De stad is kleinschalig en gezellig, de kathedraal is reusachtig en imposant, de licht- en lasershow die na zonsondergang op de kathedraal wordt geprojecteerd is indrukwekkend en fantastisch. Net als het paleis in Versailles is de beleving alleen te ervaren, niet te beschrijven.De volgende ochtend nemen we met enige tegenzin afscheid van Chartres en zijn indrukwekkende kathedraal. Chartres is mooi, maar de omgeving van Chartres staat bekend als de minst mooie van de Veloscenie en we kunnen dit beamen. De kilometers vlakbij Chartres hebben weliswaar het karakter van een ‘voie verte’ maar op de kilometers daarbuiten is weinig te genieten. Het land is vlak, de wegen zijn recht, er wordt vaak op (rustige) of langs (drukkere) wegen gefietst. Tot het Proust-stadje Illiers-Combray is er weinig te genieten, kilometers maken. Stoempen en doorstampen…
Na het slaperige stadje wordt de omgeving en het fietsen mooier. Het landschap wordt vriendelijker en gaat glooien, de paadjes worden kleiner en gaan kronkelen. Door het groen gaat het in de richting van Nogent-le-Rotrou, een wat on-frans ‘stadje’ met een kasteel en voldoende restaurants en terrasjes.
De mooie kilometers rijgen zich ook de volgende dag aaneen, op weg naar Alençon.
Vogels fluiten ons na, koeien staren ons al grazend meewarig aan, eekhoorns vluchten snel voor ons uit de boom in, we zien een vos tussen het koren scharrelen. Dit deel van de route voert over een oude spoorlijn die nu als fietspad in gebruik is. Regelmatig duiken oude stations en andere overblijfselen van het treinverleden op.
Alençon valt ons een klein beetje tegen. Misschien zijn we een beetje verwend en verbleekt de charme van het stadje enigszins bij de allure van Parijs, Versailles en Chartres.
Zo langzamerhand naderen we het laatste deel van de route naar Mont Saint Michel. Op de etappe tussen Alencon en Bagnoles de l’Orne (waar je kunt kiezen uit 2 route-varianten) maken we een kleine omweg om te genieten van het uitzicht op de Mont des Avaloirs, met 417 meter het hoogste punt van het Massif Armoricain en het Grote Westen (Grand Ouest) van Frankrijk. Het kimmetje is goed te doen, het uitzicht is groots en de afdaling aan de andere kant is genieten.
Bagnoles de l’Orne is een kuuroord met een mooie kerk, een casino aan het water, een leuk pleintje en veel vergane glorie. We logeren er voor een onwaarschijnlijk lage prijs in een klein en kraakhelder hotel, zien de zon prachtige kleuren maken in de kerk, eten de slechtste maaltijd van de hele vakantie in een onduidelijk restaurant en hebben het prima naar de zin.
De volgende ochtend kent een frisse start, maar de zon en het fietsen helpen ons met opwarmen. We drinken na zo’n 20 fietskilometers koffie op een terrasje in het kleine, maar o zo charmante, middeleeuwse centrum van Domfront. Nog 1 overnachting en dan gaat het echt om de laatste loodjes, de laatste etappe die ons naar de finish in Mont Saint Michel zal brengen…
Langzamerhand verandert het landschap. We zien water, de glooiingen verdwijnen, het wordt plat. Een bijzonder landschap ontvouwt zich: geulen, kreken, half land, half water, zilte vegetatie, eindeloze vergezichten. We vangen de eerste glimp op van ons einddoel. Dat einddoel zal kilometer na kilometer imposanter worden.
Op onze laatste kilometers denken we nog even terug aan de vele voorgaande. De iconen van Parijs, Versailles en z’n paleis, Chartres met de kathedraal, de prachtig glooiende natuur van Normandië, de leuke stadjes, het gevoel van vrijheid en avontuur, de horizon die altijd weer roept.
De laatste kilometers worden de laatste meters. Acht dagen en 550 kilometer geleden begonnen we in Parijs. Een paar euro’s armer maar vele herinneringen en ervaringen rijker, parkeren we nu met enige weemoed onze trouwe tweewielers aan de voet van de Mont Saint Michel. Nooit zal je bestemming er mooier uitzien dan wanneer je hem bereikt na een lange fietstocht.
De zon zakt, de schaduwen worden langer, we lopen de allerlaatste meters naar de steile straatjes van de Mont Saint Michel en kijken om naar de geparkeerde fietsen. De horizon roept misschien nog niet op z’n allerhardst, maar als we heel stil zijn horen we hem fluisteren…
Bagnoles de l’Orne is een kuuroord met een mooie kerk, een casino aan het water, een leuk pleintje en veel vergane glorie. We logeren er voor een onwaarschijnlijk lage prijs in een klein en kraakhelder hotel, zien de zon prachtige kleuren maken in de kerk, eten de slechtste maaltijd van de hele vakantie in een onduidelijk restaurant en hebben het prima naar de zin.
De volgende ochtend kent een frisse start, maar de zon en het fietsen helpen ons met opwarmen. We drinken na zo’n 20 fietskilometers koffie op een terrasje in het kleine, maar o zo charmante, middeleeuwse centrum van Domfront. Nog 1 overnachting en dan gaat het echt om de laatste loodjes, de laatste etappe die ons naar de finish in Mont Saint Michel zal brengen…
Langzamerhand verandert het landschap. We zien water, de glooiingen verdwijnen, het wordt plat. Een bijzonder landschap ontvouwt zich: geulen, kreken, half land, half water, zilte vegetatie, eindeloze vergezichten. We vangen de eerste glimp op van ons einddoel. Dat einddoel zal kilometer na kilometer imposanter worden.
Op onze laatste kilometers denken we nog even terug aan de vele voorgaande. De iconen van Parijs, Versailles en z’n paleis, Chartres met de kathedraal, de prachtig glooiende natuur van Normandië, de leuke stadjes, het gevoel van vrijheid en avontuur, de horizon die altijd weer roept.
De laatste kilometers worden de laatste meters. Acht dagen en 550 kilometer geleden begonnen we in Parijs. Een paar euro’s armer maar vele herinneringen en ervaringen rijker, parkeren we nu met enige weemoed onze trouwe tweewielers aan de voet van de Mont Saint Michel. Nooit zal je bestemming er mooier uitzien dan wanneer je hem bereikt na een lange fietstocht.
De zon zakt, de schaduwen worden langer, we lopen de allerlaatste meters naar de steile straatjes van de Mont Saint Michel en kijken om naar de geparkeerde fietsen. De horizon roept misschien nog niet op z’n allerhardst, maar als we heel stil zijn horen we hem fluisteren…
Meer weten?
Organisatorisch vraagt de Veloscenie nogal wat aandacht:
Hoe kom je met fiets en al in Parijs?
Hoe doorsta je zonder kleerscheuren de fietskilometers dwars door het hart van deze Franse metropool?
Hoe kom je na 500 geweldige fietskilometers weer terug in de hoofdstad?
Via onderstaande link vind je meer informatie:
Veloscenie van Parijs naar Mont Saint Michel: organisatie en boekingsinformatie
Op zoek naar meer fietsinspiratie?
Meer korte fietsvakanties
Weekendje weg op de fiets
Meer reisverhalen en foto’s
